D170 Cu 60–66% Al 5,0–7,5% Fe 2,0–4,0% Mn 2,5–5,0% Zn 17,5–31,5% 8,2 750-800 180–210 450–550 5–8 105–115 0,04–0,15 45–55 1,6–2,0 × 10-5 7–8 ±150 25–30 5000 80 30 10000 Zastrzega sie mozliwosc zmian BEZOBSŁUGOWE ELEMENTY ŚLIZGOWE OPIS Elementy ślizgowe niewymagające większej konserwacji są stosowane przeważnie do liniowych, ale również do obrotowych ruchów poślizgowych. Materiał poślizgowy składa się z tworzywa zasadniczego (patrz tabela), które posiada kieszenie smarne leżące blisko siebie. Te są rozmieszczone w równomiernych wzorach geometrycznych w sposób zachodzący na siebie, aby uzyskać optymalne smarowanie w kierunku ruchu. Potencjalne kierunki ruchów są oznaczone symbolami na stronach katalogowych produktu. Optymalne warunki poślizgowe wynikają z kombinacji utwardzanych i szlifowanych materiałów ciernych, które są twardsze od materiału zasadniczego co najmniej o 100 HB. Chropowatość powierzchni rzędu ok. Rz6.3 jest w tym przypadku optymalna. Pasujące kombinacje kolumn prowadzących oraz tulei prowadzących niewymagających większej konserwacji, można znaleźć w macierzy wyboru na początku sekcji D. Zaleca się, żeby przed uruchomieniem w powierzchnie poślizgu lekko wetrzeć smar zmydlony litem. Smar stały może się porozkładać z kieszeni w strefie poślizgu dopiero podczas pracy. Na ogół 25-35 % powierzchni poślizgu posiada kieszenie smarne, jednakże w zależności od konstrukcji oraz wielkości wytwarzanej możliwe są odstępstwa. Zmieniać się może także wielkość oraz rozmieszczenie kieszeni smarnych. Istnieje możliwość dokonania obróbki wykończającej, w trakcie której powierzchnie poślizgu poddaje się standardowo szlifowaniu. Zalety elementów ślizgowych niewymagających konserwacji – nie wymagają większej konserwacji, w optymalnych warunkach nie wymagają w ogóle konserwacji – niewielki opór tarcia – dobre właściwości w warunkach ekstremalnych – brak zjawiska drgań ciernych – możliwość stosowania w wysokich lub niskich temperaturach otoczenia – tłumienie wibracji Właściwości materiału zasadniczego Skład chemiczny Gęstość [kg/dm3] Wytrzymałość na rozciąganie Rm [N/mm2] Twardość Brinella HB 10 Granica plastyczności Rp 0,2[N/mm2] Wydłużenie przy zerwaniu A5 [%] Moduł elastyczności [kN/mm2] Współczynnik tarcia Przewodność cieplna [W/(m × K)] Współczynnik rozszerzalności cieplnej [K-1] Przewodność elektryczna [m/(Ω × mm2)] Wytrzymałość na zginanie przy obciążeniu przemiennym [N/mm2] Stosunek powierzchni pokrytej smarem do pow. całkowitej (%) Wersja standardowa Obróbka wykończająca, inne wersje oraz formy wykonania na zamówienie. Nacisk powierzchniowy, temperatura, prędkość i smarowanie Współczynnik PV Dopuszczalne obciążenie łożyska wyznaczane jest na podstawie nacisku powierzchniowego i współczynnika PV określającego zużycie łożyska. Współczynnik PV to iloczyn nacisku powierzchniowego (P) i prędkości ślizgania (V). Tak więc należy pamiętać o tym, iż nie można jednocześnie uzyskać maksymalnej prędkości oraz docisku (patrz wykres PV). Określanie istniejącego obciążenia łożysk: PV = P x V [N/cm2 x m/min] P F = F/A [N/cm2] = Siła obciążenia [N] A V = Powierzchnia rzutu tulei prowadzącej lub powierzchni poślizgu [cm2] = Prędkość poślizgu [m/min] Prędkość poślizgu przy ruchach wahadłowych: V = 2 × H × nf/1000 [m/min] H = Skok [mm] nf = Liczba skoków [skoki/min ] maks. nacisk pow. [N/cm2] Temp. [C°] Prędkość [m/min.] Współczynnik PV [N/cm2 × m/min] Smarowanie Początk 0 1000 2000 3000 4000 5000 0 5 10 15 20 25 30 * Wykres PV * Przykład: przy docisku 2000 N/cm², z uwagi na maks. wartość PV rzędu 10000 N/cm² x m/min. prędkość maksymalna wynosi 5 m/min. nacisk pow. [N/cm²] Prędk [m/min.]
RkJQdWJsaXNoZXIy MTIwNzY0